Σύμφωνα με τις πρόνοιες της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ενός παράκτιου κράτους και τα δικαιώματα τα οποία την περιβάλλουν είναι αυθύπαρκτα, εγγενή της ύπαρξης του κράτους. Δεν είναι νομικά ορθό να υποστηρίζεται ότι η ΑΟΖ και τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους γεννώνται ή «παράγονται» από την πράξη της οριοθέτησης ή, ακόμα, την κατάθεση συντεταγμένων στα Ηνωμένα Έθνη. Ούτε και είναι ορθό νομικά να υποστηριχθεί ότι η ΑΟΖ ή τα δικαιώματα της απεμπολούνται αν δεν γίνει οριοθέτηση και κατάθεση συντεταγμένων.
Τα όρια μιας ΑΟΖ είναι βέβαια δυνατό να αμφισβητούνται από γειτονικό παράκτιο κράτος, όχι όμως με πολεμικές ιαχές, απειλές χρήσης βίας και παράνομη επέμβαση πολεμικών πλοίων. Η αμφισβήτηση προνοείται και ρυθμίζεται από τις πρόνοιες της Διεθνούς Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, μέσα από τις οποίες και μόνο η οποιαδήποτε αμφισβήτηση καθίσταται νόμιμη και μπορεί να επιλυθεί.
Το να προβαίνει ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών σε δηλώσεις ίσων αποστάσεων σε σχέση με τις συνομιλίες για επίλυση του κυπριακού και κατανοητό είναι και αναμενόμενο, για σκοπούς διατήρησης της όποιας προοπτικής. Το να προβαίνει όμως σε τέτοιου περιεχομένου δηλώσεις σε σχέση με την παράνομη, σαφώς επιθετική κατά τον Χάρτη των Η.Ε. «εισβολή» τουρκικών πλοίων στην κυπριακή ΑΟΖ, με διακηρυγμένο σκοπό την «κλοπή» φυσικών πώρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε αναμενόμενο είναι, ούτε κατανοητό, ούτε και συμβατό με το καθήκον του Γ.Γ. δυνάμει των προνοιών του Χάρτη.